Άρθρα συντάκτη: Ignacio Psihoulinas

Ο Αρνάλδος της Μπρέσια (1090-1155) – Μια φλόγα αντίστασης που δεν πρέπει να ξεχαστεί

Δεν διέθετε οικονομική δύναμη, δεν κρατούσε εξουσία, ούτε και στρατό. Κι όμως, τον φοβόντουσαν σαν να είχε αμέτρητα πλούτη, άπειρη ισχύ και ακατανίκητη στρατιά. Αυτός ο φόβος, ο αόρατος και πιο πραγματικός από κάθε όπλο, ήταν που τους οδήγησε να τον κρεμάσουν, να τον κάψουν και να σκορπίσουν τις στάχτες του στον Τίβερη, μήπως και…Περισσότερα

Η Φαντασία ως Κινητήριος Δύναμη 

(Σκέψεις για την τεχνητή νοημοσύνη, την επιστήμη και την έμπνευση)   Σε μια εποχή, όπου πανθομολογουμένως κυριαρχεί η εξειδίκευση και η γνώση έχει κατακερματιστεί σε αμέτρητα θραύσματα, η δημιουργικότητα, φοβάμαι ότι τείνει να αντιμετωπίζεται ως δευτερεύουσα, σχεδόν περιττή πολυτέλεια. Ωστόσο, η επιστημονική εξέλιξη υπήρξε ανέκαθεν προϊόν της φαντασίας — αυτής της δύναμης που δεν αρκείται…Περισσότερα

Το κουνέλι μέσα στο καπέλο

Ένα παιδί παρακολουθεί έναν ταχυδακτυλουργό. Εκείνος, μ’ ένα απλό μαύρο καπέλο τοποθετημένο ανάποδα, χτυπά απαλά την ράχη του με το ραβδί — και τότε, ω του θαύματος, από μέσα ξεπροβάλλει ένα λευκό, αφράτο κουνελάκι. Το παιδί στέκεται σαστισμένο. Αναρωτιέται, βάσιμα: Πού ήταν τόσο καιρό το κουνέλι; Ο ταχυδακτυλουργός, με μια απλή κίνηση, αποκαλύπτει το αδιανόητο:Ο…Περισσότερα

«Η σιωπή της σερβιτόρας»

     Στην γωνιά μιας καφετέριας, εκεί που ο ήχος των φλιτζανιών αναμιγνύεται με το βουητό της πόλης, κάθισα και πάλι. Στην ίδια καρέκλα, με το ίδιο φως να μπαίνει από το πάνω παράθυρο, ερχόμενο πάντα διαγώνια, σαν να έγερνε κι αυτό από την κούραση του κόσμου.      Και τότε τον άκουσα.     …Περισσότερα

Φάλτσα χαμόγελα

Οι οδηγίες ήταν σαφείς. Στις 3 η ώρα τη νύχτα έπρεπε να βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι, στο οποίο ο ένας δρόμος του οδηγούσε στην θάλασσα. Έπρεπε να έχει πανσέληνο κι εμείς να φοράμε ρούχα μαύρα που θα είχαν μείνει για 30 μέρες στην ύπαιθρο, κάτω από μία αμυγδαλιά. Οι αντιρρήσεις μου υπήρξαν έντονες και προσπάθησα…Περισσότερα

«Μαουρουούρου»

Πρέπει να μάθω να λέω Μαουρουούρου πιο συχνά. Οι λέξεις που χρησιμοποιούμε δημιουργούν φρόνημα, αλλάζουν, μάλλον, τις συνάψεις στον εγκέφαλο. Και αυτό το τελευταίο, πρέπει να το πω πολλές φορές για να το πιστέψω. Μια καλή αρχή για αυτήν την αλλαγή είναι το Μαουρουούρου. Και επειδή για κάποιο λόγο αδιευκρίνιστο αδυνατώ να το προφέρω ελληνιστί,…Περισσότερα

Dear Boss

Αγαπητέ Προϊστάμενε, Γνωρίζεις πως τα τελευταία 42 χρόνια δεν σε έχω ενοχλήσει ποτέ, καθώς, αφενός πίστευα ότι ουδεμία περίπτωση υπάρχει να ασχοληθείς με τις υποθέσεις μου και αφετέρου δεν γνώριζα σε ποια διεύθυνση να στείλω το σχετικό γράμμα με τις απορίες και τα παράπονα μου. Χα Χα. Πλέον είμαι βέβαιος ότι παρακολουθείς όλες μου τις…Περισσότερα

“Αδελφική αγάπη”

Η σκληροτράχηλη και πεισματάρικη κρητική φύση του πατέρα μου μαλάκωσε κάπως με την επιλογή συζύγου. Η μητέρα μου, Ισμήνη Λυγερού, με καταγωγή από ένα ορεινό χωριό της Άρτας, είχε μετοικήσει στην Αθήνα, όπου και γνώρισε τον Χρήστο Ρεθυμνιωτάκη, το 1975. Γνωρίστηκαν στον γάμο της πρώτης ξαδέλφη του πατέρα μου, της Αθηνάς, με ένα Μυτιληνιό ράφτη,…Περισσότερα

“Caput intra nubes”

Ο φιλήσυχος και μετριοπαθής χαρακτήρας της Ειρήνης Μάρκου μεταμορφώθηκε σε ένα κύμα οργής την ημέρα που εμφανίστηκα με αφοπλιστικό θράσος ενώπιον της και ανακοίνωσα με αποφασιστικότητα την αναχώρηση μου για τον Καναδά. Μόλις τότε αντιλήφθηκα την ομολογουμένως επιτήδεια προσπάθεια της να κρύβει την βία που φώλιαζε μέσα της. Ως την στιγμή εκείνη ήταν μία ήρεμη…Περισσότερα